Even voorstellen:
Wij zijn Brian en Jeroen en wonen samen met onze 3 stabij's Douwe, Senna, Marre, en 4 katten Lot, Lita, Lüna en Lava in Den Haag.
Hoewel de website wellicht anders doet vermoeden zijn wij op dit moment nog geen officiële kennel, wel zullen wij dit proces op starten en hopen wij dat út de kâlde hoeke onze kennelnaam zal worden. De reden achter deze naam ligt hem in het feit dat Jeroen van oorsprong uit Kolhorn komt en Kolhorn betekent "koude hoek.
Stukje geschiedenis:
Het voormalige vissersdorp 'Colhorn' is een schilderachtig oud vissersdorp, dat tot 1844 aan de oude Zuiderzee lag, aan de voet van de Westfriese omringdijk en bestaat al tenminste 650 jaar. Van Kolhorn zijn gegevens bekend die terug gaan tot 1288. De eerste melding van bewoning dateert van 1514. Door de verschillende inpolderingen, ligt het nu midden in het Noordhollandse landschap. Het uiterlijk van een vissersdorp is echter blijven bestaan, het lijkt wel of de tijd heeft stilgestaan. De inwoners hielden zich in de 17e gouden eeuw naast visserij, voornamelijk bezig met de scheepvaart, vooral met de overslag van goederen uit grote zeeschepen op kleinere schepen die door geringere diepgang de handelswaar zoals hout, turf, rogge, pek, zout, verder over de Zuiderzee of binnenwateren Holland in brachten.
Overblijfselen van de vroegere situatie zijn nog te zien op de Westfriese Omringdijk. Want Kolhorn was vooral ook een overslagpunt voor turf. Turf was sedert de middeleeuwen een populair en relatief goedkope brandstof, die pas in de 19e eeuw vervangen werd door gas, antraciet (kolen) en olie. De in Kolhorn aanwezige turfschuren, ook wel kolenboeten genoemd, dienden om de vanuit de noordelijke provincies aangevoerde brandstof turf (en later ook andere brandstof) in op te slaan; wellicht hebben ze ook dienst gedaan als opslagplaats voor wier ofwel zeegras. In tegenstelling tot de woonhuizen staan de turfschuren niet achter en onder aan de dijk, maar er bovenop. De schuren konden worden gevuld vanaf de dijkzijde; zij werden weer leeggehaald aan de andere lage zijde waar zich ook laad-en losplaatsen bevonden. Hoe lang dit soort schuren op deze plaats al staan is niet echt bekend. In 1988 werd Kolhorn aangewezen als Rijks beschermd dorpsgezicht.
Kolhorn heeft model gestaan voor een klein deel van het Zuiderzee museum te Enkhuizen. Het valt de meeste mensen echter niet direct op. Wanneer je er niet op bedacht bent, loop je het dan ook zo voorbij.
Wij zijn Brian en Jeroen en wonen samen met onze 3 stabij's Douwe, Senna, Marre, en 4 katten Lot, Lita, Lüna en Lava in Den Haag.
Hoewel de website wellicht anders doet vermoeden zijn wij op dit moment nog geen officiële kennel, wel zullen wij dit proces op starten en hopen wij dat út de kâlde hoeke onze kennelnaam zal worden. De reden achter deze naam ligt hem in het feit dat Jeroen van oorsprong uit Kolhorn komt en Kolhorn betekent "koude hoek.
Stukje geschiedenis:
Het voormalige vissersdorp 'Colhorn' is een schilderachtig oud vissersdorp, dat tot 1844 aan de oude Zuiderzee lag, aan de voet van de Westfriese omringdijk en bestaat al tenminste 650 jaar. Van Kolhorn zijn gegevens bekend die terug gaan tot 1288. De eerste melding van bewoning dateert van 1514. Door de verschillende inpolderingen, ligt het nu midden in het Noordhollandse landschap. Het uiterlijk van een vissersdorp is echter blijven bestaan, het lijkt wel of de tijd heeft stilgestaan. De inwoners hielden zich in de 17e gouden eeuw naast visserij, voornamelijk bezig met de scheepvaart, vooral met de overslag van goederen uit grote zeeschepen op kleinere schepen die door geringere diepgang de handelswaar zoals hout, turf, rogge, pek, zout, verder over de Zuiderzee of binnenwateren Holland in brachten.
Overblijfselen van de vroegere situatie zijn nog te zien op de Westfriese Omringdijk. Want Kolhorn was vooral ook een overslagpunt voor turf. Turf was sedert de middeleeuwen een populair en relatief goedkope brandstof, die pas in de 19e eeuw vervangen werd door gas, antraciet (kolen) en olie. De in Kolhorn aanwezige turfschuren, ook wel kolenboeten genoemd, dienden om de vanuit de noordelijke provincies aangevoerde brandstof turf (en later ook andere brandstof) in op te slaan; wellicht hebben ze ook dienst gedaan als opslagplaats voor wier ofwel zeegras. In tegenstelling tot de woonhuizen staan de turfschuren niet achter en onder aan de dijk, maar er bovenop. De schuren konden worden gevuld vanaf de dijkzijde; zij werden weer leeggehaald aan de andere lage zijde waar zich ook laad-en losplaatsen bevonden. Hoe lang dit soort schuren op deze plaats al staan is niet echt bekend. In 1988 werd Kolhorn aangewezen als Rijks beschermd dorpsgezicht.
Kolhorn heeft model gestaan voor een klein deel van het Zuiderzee museum te Enkhuizen. Het valt de meeste mensen echter niet direct op. Wanneer je er niet op bedacht bent, loop je het dan ook zo voorbij.